Rzeźby/ Tyle piękna - wokół łódzkich rzeźb plenerowych

Rzeźby/ Tyle piękna - wokół łódzkich rzeźb plenerowych - wykład

Kolaż Joanny Szumacher

W Łodzi możemy znaleźć ok. 200 rzeźb plenerowych, począwszy od tych kameralnych, znanych z parków i osiedli, przez rzeźby w średniej skali – jak „Czółenka” przed Dworcem Kaliskim czy „Kostka” przy ul. Żubardzkiej, aż po realizacje monumentalne – jak choćby iglica na Radogoszczu czy Pomnik Czynu Rewolucyjnego na Zdrowiu.

Obrazują one historię w skali mikro i w skali makro – od rezolanowych odpadów z fabryki guzików, które po latach przyniosły miastu jego bodaj najbardziej rozpoznawalne rzeźby, po próby formowania pomnikami lokalnej tożsamości – co zawsze stanowi swoistą „konstrukcję w procesie”. Rzeźba plenerowa to nie tylko element estetyzacji przestrzeni publicznej.

To złożony fenomen, na który składa się historia miejsca, fundatora, artysty, ale także zaplecze prawne, materiałowe i technologiczne oraz sytuacja polityczna, gospodarcza i społeczna. Rzeźba nie jest wyłącznie własną materialnością, ale i sposobem, w jaki o tę materialność i zawarte w niej sensy dbamy – lub w jaki odcinamy się od nich.

Pretekstem do spotkania i rozmowy z Marią Nowakowską będzie premiera wydanego przez Stowarzyszenie Nowa Kultura i Edukacja albumu zdjęć Anny Zagrodzkiej, z wstępem i wyborem obiektów dokonanym przez Marię oraz typografią i składem Joanny Szumacher. Stworzenie publikacji zostało dofinansowane ze środków Urzędu Miasta Łodzi.

GDZIE: ms2, sala audiowizualna
KIEDY: 28 lutego 2020, godz. 18:00

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Spacer szlakiem rzeźb architektonicznych Łodzi 3/3

Nieco dalej, po drugiej stronie ulicy, pod siatkami ukrywa się dawna kamienica Nissena Rosenbluma – jedna z najpiękniejszych kamienic tej części ul. Kościuszki. Zaprojektował ją Dawid Lande; budowę ukończono w 1897 r. Zarówno skala budynku, jak i bogactwo jego dekoracji zdradzają czas jego powstania. Ornamentyka kamienicy inspirowana jest estetyką rokoka, co jest dość rzadkie w naszym mieście. Na historycznych zdjęciach możemy zauważyć elementy utracone w czasie – wysoki pas attyki i alegoryczną grupę rzeźb, umieszczoną centralnie nad bramą. Ich atrybuty nie są bardzo czytelne; możemy jednak założyć, że stojąca postać wznosi płonącą pochodnię, w drugiej zaś ręce trzyma coś na kształt draperii lub może rogu obfitości. Siedzące sylwetki – wydaje się, że kobiet – otoczone są przez rozmaite przedmioty; jednym z nich może być kotwica. Rosenblum był właścicielem tkalni wyrobów wełnianych, być może część z tych elementów odnosi się do jego profesji. Choć co do zasady nasza trasa pro